ÇAYIR ve MERA
Bitkiler biçilebilecek seviyeye kadar yükselebildiğinde çayır, yükselemeyip kısa kaldığı zaman mer’a ismini alırlar
Birçok bitki birarada bulunduğundan besleme değerleri yüksektir.
Hayvanlar açık hava ve güneşten yeterince yararlandığı için daha dirençlidirler.
Devamlı hareket etmeleri sebebiyle hayvanların hareket organları ve tırnakları daha sağlıklıdır.
Konsantre yem tüketimini, dolayısıyla yem giderlerini azaltırlar
Nitelikli işgücü gereksinimini azaltırlar.
Fakat ekolojik koşulların yetersiz olduğu bölgelerde hayvanların daha geniş alanlarda bulunması sevk ve idareyi zorlaştırır.
KİMYASAL YAPISI
Su: Geşme döneminin başlarında yüksek %75-85 seviyelerindedir. Vejetasyon döneminin ilerlemesiyle %65’lere kadar düşer.
Protein: Büyüme döneminde olan ve iyi gübrelenmiş çayır otlarında %30’ların üstüne çıkabilirken, vejetasyonun sonlarına doğru bu oran %3’lere kadar düşebilir.
Selüloz: HS kapsamı HP kapsamı ile ters ilişki içerisindedir. Genç bitkilerde yaklaşık %20 civarında bulunan selüloz bitki olgunlaştıkça %40’lara kadar çıkar.
Lipid: özellikle yaprak kısımlarında bulunur. Lipid oranı %4 civarında olup vejetasyon ilerledikçe azalma eğilimi gösterir.
Mineraller: mineral kapsamı; toprağın yapısı, gübreleme, bitki türü ve iklim koşullarına bağlı farklılıklar gösterir. Genel olarak baklagiller buğdaygillerden daha fazla Ca, Mg ve P kapsamına sahiptir.
Vitaminler: Özellikle vitamin A ön maddesi karotence ve B kompleks vitaminlerince zengindirler. Vitamin içeriği vejetasyonun ilerlemesiyle hızla azalır.
Net enerji değeri: Vejetasyonun ilerlemesi ile düşer. Bu durum, organik maddelerin sindirilebilirliklerinin düşmesine, CH, lipid ve protein içeriklerinin azalmasına bağlı olduğu kadar selüloz içeriklerinin artmasına da bağlıdır.
(1 kg kuru maddede gram)
vejetasyon dönemi KM % HP HS
çiçekten önce 18.3 183 240
çiçek başında 21.6 176 324
çiç. Ortasında 23.9 92 376
çiçekten sonra 24.7 77 364
kartlaşma 29.3 68 382
tohumlanma 30.9 61 385
